بلخره روزی رسید که منم قلب گم شدمو پیدا کنم کسی که بشه قبلم روحم نفسم عشقم ماهم تک تک خاطراتمو رقم بزنه

تو  ای بالو  پر من

                                   رفیق سفر من

 میمیرم اگه سایت نباشه رو سر من

توی خوده خوده عشق

                           که بی تو نفس نیست

                کجا تو خونه داری  که هرجا میرسم نیس.............

تو دوره شفا بخش تو اومدی به خوابم  گفتی نیاز من باش

                         ترانه ساز من باش

 یروزی راستی راستی همون شدم که تو خواستی

شدس تو سرنوشتم برای تو نوشتم........................

صدايم ميزد گلم و من گلي بودم در باغچه ي دلش

اما او باغبان عاشقي نبود گاهي سر مي زد و دل مي برد !

                      سال ها بعد دانستم که من تنها نبودم او باغبان گل هاي زيادي بود

اولین کسی که عاشقش میشی دلتو میشکونه ومیره....

دومین کسی رو که میای دوست داشته باشی

                                                           از تجربه قبلی استفاده کنی دلتو بدتر میشکنه و میزاره میره....

بعدش دیگه هیچ چیز واست مهم نیست  و از این به بعد میشی

                 اون ادمی که هیچ وقت نبودی

دیگه دوست دارم رنگی نداره..   و اگه یه ادم خوب باهات دوست بشه

                                                                                                  تو دلشو میشکونی  که انتقام  خودتو ازش بگیری

و اون میره با یکی دیگه..................                              اینطوریه که دل همه  ادما میشکنه......................................

دلم تنگ برات بازم برای دیدن چشمات

                                 آخه وقتی  که بد بودم منو آروم میکرد حرفات

نمیدونم چی شد تصمیم این شد که بری بی من

               تو رفتی دوتا دریا تو چشمای ابریمم

حلالت میکنم اما نمیتونم ازت رد شم

                                                      بدی کردی  با منم اما    نمیتونم باهات بد شم

هنوزم دوسسست دارممم دلم با عشق درگیره

                                                    یکی اینجا بدون تو داره از غصه میمیره

هنوزم چهره ماهت تو قاب عکس چشمام هست

                                                         کسی که عاشقش بودم چشاش روی اشکام بست

نمیدونم بدون اون به حال قبل برگردم

                                                     نمیدنم دلیل عشقو ولی شاید خودم کردم

داری از پیش من میری ولی عطر هنوز اینجاس

                                                    میریو خاطرات تو  برام اندازه یه دنیاس

روز اول، كه دل من به تمنای تو پر زد،

چون كبوتر، لب بام تو نشستم

 

تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم . . .»

 

باز گفتم كه : «تو صیادی و من آهوی دشتم

                 تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم

میگن هیچ عشقی تو دنیا مثل عشق اولی نیست

                             میگذره یه عمری اما از خیالت رفتنی نیست

داغ عشق هیچکی مثل اون که پس میزنتت نیست

                               چه بده تنها شی وقتی هیچکسی همقدمت نیست

 بی تو،

             مهتاب‌شبی،

                    باز از آن كوچه گذشتم،

همه تن چشم شدم،

                          خیره به دنبال تو گشتم،

           شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

          شدم آن عاشق دیوانه كه بودم.

        در نهانخانۀ جانم، گل یاد تو، درخشید

     باغ صد خاطره خندید،

                        عطر صد خاطره پیچید...........

آسمان صاف و شب آرام

                              بخت خندان و زمان رام

                                                              خوشۀ ماه فروریخته در آب

                                                                                           شاخه‌ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

                                    همه دل داده به آواز شباهنگ

                                                                        یادم آید، تو به من گفتی:

 

         ـ «از این عشق حذر كن!

                    لحظه‌ای چند بر این آب نظر كن،

                                         آب، آیینۀ عشق گذران است،

                                                    تو كه امروز نگاهت به نگاهی نگران است،

              باش فردا، كه دلت با دگران است!

                                 تا فراموش كنی، چندی از این شهر سفر كن!»

                                   با تو گفتم:‌ «حذر از عشق!؟ - ندانم

                                      سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم،

                                                                                       نتوانم!

یادم آمد كه شبی باهم از آن كوچه گذشتیم

                  پر گشودیم و در آن خلوت دل‌خواسته گشتیم

                                          ساعتی بر لب آن جوی نشستیم.

               تو، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت.

                                               من همه، محو تماشای نگاهت.

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

                                    

                                شدم آن عاشق دیوانه كه بودم.

در نهانخانۀ جانم، گل یاد تو، درخشید

       

                                        باغ صد خاطره خندید،

                                                 عطر صد خاطره پیچید

برو نفس بگير و برگرد شايد عشقم راه نفست رو بسته

برو من که نمي تونم نگه ات دارم اگه مثل کوه هم بايستم

راهي براي رد شدن از احساسم پيدا مي کني

برو جدايي رو قبول کردم

من حتي اگه نباشي هم مي توانم عاشقت بمانم

گاهي دور از چشم ابرها هم ميتوان عاشق شد

ميتوان بغض کرد ، ميتوان باريد

گاهي دور از چشم مداد رنگي ها هم ميتوان نقاش شد

ميتوان آسمان داشت ، ميتوان آبي شد

اما گاهي دور از چشم گذشته

نمي توان امروز را پشت هيچ فردايي پنهان کرد !

هر چي مهربونتر باشي بيشتر بهت ظلم ميکنن
 

                         هر چي صادق تر باشي بيشتر بهت دروغ ميگن

هر چي دلسوزتر باشي بيشتر سرت کلاه ميذارن

                 هر چي قلبتو آسونتر در اختيار بذاري راحت تر لهش ميکنن

هر چي آرومتر باشي فکر ميکنن آدم ضعيفي هستي

                         هر چي بيشتر به فکر ديگران باشي بيشتر حقتو ميخورن

هر چي خودتو خاکي تر نشون بدي واست کمتر ارزش قائلن

عجب وفايي داره اين دلتنگي !

                        که ميذاري ميري تو جمع و کلي مي گي و مي خندي

           بعد که از همه جدا شدي از کنج تاريکي مياد بيرون

                                 وايميسته بغل دستت و دست گرمشو ميذاره رو شونت

برميگرده در گوشت ميگه :

                                                     خوبي رفيق ؟

                                                                                             بازم خودمم و خودت !